Overprikkeling door externe factoren kunnen we meestal goed duiden: de muziek op het feestje staat te hard, het is te warm op kantoor, of de buurman verbouwt al 3 maanden met veel plezier z’n keuken :)

Ook innerlijke processen, zoals piekeren, kunnen leiden tot overprikkeling en daar zijn we ons vaak iets minder bewust van. Piekeren kan te maken hebben met het ervaren van onmacht, (faal)angst, of iets niet onder controle hebben. 

Als het niet goed gaat met je organisatie, vraag je je af of je er volgend jaar nog wel werkzaam bent. Bij lichamelijke klachten pieker je of het ernstig is, etc. Logisch. Op een gegeven moment zijn de meeste mensen echter ook weer afgeleid of kunnen ze hun zorgen relativeren. HSP hebben daar vaak iets meer moeite mee.

Waardoor kunnen HSP oneindig blijven piekeren?
Er zijn talloze redenen of oorzaken van piekergedrag, ik bespreek er in deze blog drie.

1) DE HOOGSENSITIVITEIT an sich
Alles tot in detail bekijken en vanuit elk mogelijk perspectief analyseren, is namelijk precies wat bedoeld wordt met het ‘diepgaand verwerken’ van prikkels: het onderscheidende kenmerk van hooggevoeligheid. 

HSP zijn zich hiervan vaak niet eens bewust. Maar als je dat eenmaal weet, kun je het gemakkelijker accepteren van jezelf, en dat helpt weer bij het stoppen met zorgen maken.
 
2) Te weinig zelfvertrouwen
In plaats van erop te vertrouwen dat ze kunnen omgaan met wat er op hun pad komt, proberen HSP te bedenken wat er allemaal zou kunnen gebeuren en wat dan vervolgens de beste actie of reactie is. Alles om maar niet voor verrassingen te komen staan (en eventueel te 'falen').
 
3) Handelen op basis van gedachten maar in strijd met intuïtie
Handelen op basis van intuïtie wordt lang niet overal geaccepteerd in onze maatschappij. We leren dat dingen evidence-based moeten zijn, dat we een besluit rationeel moeten kunnen onderbouwen.

HSP hebben een sterk ontwikkeld onderbuikgevoel maar vallen niet graag op als buitenbeentje. Dus kiezen we vaak voor een verstandelijke beslissing die we kunnen uitleggen. Gaat zo'n rationeel besluit echter regelrecht in tegen je gut feeling, dan geeft dat spanning.
 
Tips
1) Begrijp dat analyseren en piekeren bij de eigenschap hooggevoeligheid hoort. Keer steeds terug naar het ‘hier en nu’ als je merkt dat je in de piekermodus zit. Wat is er NU aan de hand? Wat kun je nu eventueel doen? Niets? Probeer dan los te laten.

Reminder: “be where your feet are”. Breng steeds de aandacht terug naar je lichaam. 

2) Spreek (eventueel hardop) naar jezelf het vertrouwen uit dat je kunt omgaan met onverwachte gebeurtenissen of vragen. Probeer je actief voorbeelden uit het verleden te herinneren waarbij dat ook lukte. Die zijn er vast!

3) Met betrekking tot intuïtie: waarom ga je eigenlijk tegen je onderbuikgevoel in? Als het zoveel spanning geeft, is het dan misschien het proberen waard om je hart te volgen, ook al snapt je omgeving het misschien niet?

Wat geeft meer spanning: iets doen waarvan je denkt dat anderen het goed vinden maar wat regelrecht indruist tegen alles waar je voor staat? Of iets doen waar een ander misschien aan moet wennen maar wat klopt met wie jij bent en wat jij belangrijk vindt?

Vermoeid zijn, vage pijntjes hebben, mezelf nauwelijks uit de deur krijgen als het buiten donker is of regent, een to-do list die steeds langer wordt omdat ik me nergens echt toe kan zetten en piekeren over van alles en nog wat. Voor mij zijn dat signalen dat ik overprikkeld ben, te veel van mezelf geeist heb. Tijd voor self care :)

Eisen..?
Is het wel allemaal zo ontzettend belangrijk wat we moeten? Het woord impliceert dat iets ontzettend dringend is. Maar wat is nu werkelijk noodzakelijk? Is het erg als je een keertje een uurtje later naar je werk gaat? Een keertje pizza haalt in plaats van kookt? Een afspraak afzegt?

Van jezelf moet je het meeste..
Vaak verlangen we veel meer van onszelf dan onze omgeving dat doet. Je denkt dat je van alles "moet" en voelt je misschien klem zitten tussen allerlei verplichtingen. Zeker als HSP kun je een bijna overdreven plichtsgevoel hebben. Maar zit je echt zo vast, of is er ruimte?

Hoe zou je reageren als je vriend(in) of een collega tegen je zegt dat het hem/haar even te veel is en dat hij/zij een paar dagen vrij neemt? Denk je dan "Zo, da's lef hebben! Zomaar een paar dagen ertussen uitknijpen in een van de drukste periodes van het jaar"? Of bewonder je misschien dat diegene zijn/haar grenzen aangeeft? Durft te zorgen voor zichzelf, ook al is het een van de drukste periodes van het jaar...?

Tip
Als jouw agenda er zo uitziet als die van mij, dan ga je best een drukke periode tegemoet tot de feestdagen. En als jij, net als ik, het wat benauwd krijgt van die volgeplande weken, hoe ga je dan zorgen voor ontspanning? 

Wat mij helpt..
- Afspraken die niet zo urgent zijn, verzetten. Ruimte creëren!
- Tijd nemen voor een uitgebreide Qigong-sessie.
- Een middag in de keuken met een muziekje aan om verschillende soorten soep te koken en in te vriezen (pompoensoep is favoriet!).
- Een lange wandeling over het strand maken.
- Radicaal niets doen: telefoon uit en gewoon wat tekenen of met een goed boek op de bank 'cocoonen'.

Als dit lastig is
Pak twee grote vellen papier en een stapel post-its. Op de post-its kun je tekenen of schrijven wat je allemaal "moet".

Het ene vel papier is voor de absoluut noodzakelijke afspraken & to-do's. Op het andere vel plak je post-its die kunnen worden uitgesteld of niet zo belangrijk zijn. Waarschijnlijk begin je met een overvol "Noodzakelijk" blad en een bijna leeg "Kan ook later" blad.

Neem dan eens letterlijk een stap terug. Haal even diep adem. Kijk nog eens naar alle 'Noodzakelijk' post-its. Vraag jezelf bij elke post-it af:

- Waarom is iets bloedspoed? Wie vindt dat?

- Wat levert een afspraak op en wat kost het je aan tijd en energie?

​- Is iets zo belangrijk dat je het over 5 jaar nog als prioriteit zou beschouwen  of ben je het dan allang vergeten?

Het grote voordeel van post-its is dat ze niet in marmer gebeiteld zijn -> ze kunnen van het ene naar het andere vel papier verhuizen :) En wie weet, gaat er best veel naar het "Kan ook later" vel.

​Succes!

"Wat nou als ik zelf hoogsensitief ben,” wordt me wel gevraagd door jeugdprofessionals die ik train, “hoe kan ik het beste omgaan met alle prikkels op m’n werk?” 
 
De prikkels waar het bij die vraag om gaat, zijn meestal niet de sensorische maar de innerlijke: de nacht(en) voor of na een slecht nieuws gesprek niet kunnen slapen, fysiek last hebben van spanning die in een team hangt, of blijven twijfelen over besluiten.
 
Je ‘mind’ op stil zetten is moeilijker dan de volumeknop van de radio lager draaien of zorgen voor zonwering. Juist het zo bezig zijn met gesprekken, opmerkingen, sfeer - ook als je allang weer thuis bent - is wat bedoeld wordt met 'diepgaande verwerking' - het onderscheidende kenmerk van hoogsensitiviteit. Je wordt niet alleen emotioneel meer geraakt omdat je bijvoorbeeld de onmacht of wanhoop van cliënten of patiënten beter aanvoelt dan een niet-HSP; je bent ook langer bezig met het verwerken van alle informatie die je binnenkrijgt.

De drempel om bij collega's te delen wat je voelt, kan hoog zijn. Bij dit soort overprikkeling wordt immers vaak gezegd “je moet je niet alles zo aantrekken..” Goedbedoeld advies maar een uitspraak waar de meeste HSP weinig mee kunnen.  

Er zijn wel een paar handvatten en reminders waar je iets aan kunt hebben. 

Praktische tips
Wees je bewust van je lichaam
Voel je rug tegen de leuning van de stoel, je voeten stevig op de grond. Ga bewust na of je je spieren aanspant of juist niet. Probeer tijdens een (lastig) gesprek steeds met je aandacht terug te keren naar je lichaam te zijn: hoe voelt de stoel? Heb je je handen losjes op schoot of klem je krampachtig iets vast? Hoe (diep) is je ademhaling? Zit je met je rug recht of in elkaar gedoken?
-> Hoe meer je je bewust bent van je lichaam, hoe minder ruimte er is voor andere prikkels.

Water zuivert
Drink een glas water of houd je handen even onder de kraan en visualiseer dat het water je spanning afspoelt. 

Zorg voor frisse lucht
Idealiter zou je even een blokje om kunnen lopen na een moeilijke vergadering of consult. Bewegen en frisse buitenlucht vermindert spanning in je lichaam. Lukt dat niet, misschien kan er dan een raampje of deur open?
​
Voor de ‘mind’
Bedenk je dat ‘meeleven’ niet hetzelfde is als ‘meelijden’ 
Je kunt niet alles voor iedereen 'beter maken'. Meeleven doe je door een open, toegankelijke houding, door te luisteren en/of hulp aan te bieden. Door mee te lijden, hoop je misschien de last van een ander te verlichten maar in feite maak je het alleen jezelf moeilijker. Het lijden van de ander wordt niet minder. 

Vraag om toelichting
Merk je dat je moeite hebt met een boodschap/feedback, spreek die gevoelens dan uit naar de ander. Blijf er niet mee rondlopen want je overprikkelt jezelf door te blijven piekeren, terwijl een ander je duidelijkheid kan geven en wellicht blijkt dat het allemaal wel meevalt. 

Vraag jezelf af: is mijn gedachte DE waarheid? 
Gedachten zijn nooit “the truth and nothing but the truth”. Volgens schattingen denken we zo’n 60.000 tot 80.000 gedachten per dag en de meesten zijn negatief of oordelend, maar dat verbaast je vast niet. Je kunt gedachten leren sturen, 'omdenken' is een mooi voorbeeld, de vier vragen van Byron Katie kunnen je helpen daarbij.

​
Heb je behoefte aan meer tips of wil je eens een keer sparren, neem dan gerust contact op met me.