How comfortable can you be with discomfort?
Die vraag kwam voorbij op een van de HSP fora die ik volg. Ik heb verschillende vertalingen voor deze vraag geprobeerd maar geen een lijkt het juiste gevoel te benaderen. Dus laat ik het maar in het Engels ;) De reden dat de vraag me raakte, is dat ik de laatste weken bij mezelf onrust opmerk en dit ook hoor van andere HSP. Hoe comfortabel kunnen we ons voelen bij die gevoelens van ongemak? Controle Veel onrust gaat over controle willen maar niet hebben. De Corona-besmettingscijfers lopen op. Maatregelen worden aangescherpt, je kan de tv niet aanzetten of je ziet talkshowgasten die -vaak niet gehinderd door enige medische of virologische kennis- hun mening ventileren. Maar we hebben als gewone burger eigenlijk geen controle, behalve over ons eigen gedrag. Toch rust vinden.. Wetende dat je niets aan een situatie kunt veranderen, hoe kun je je dan toch zo goed mogelijk voelen? Het is herfst, het regent en is koud. Niets aan te doen. Er is een corona-virus. Helaas ook niets aan te doen. We weten niet hoe het gaat lopen. Maar juist in dat niet weten en niets kunnen doen, zit rust. In het oog van elke storm is het stil. Alles om je heen kan chaos zijn. Als je er echter niets aan kunt doen, dan kun je bewust het oog in die storm zijn. Jij bent. Punt. Je hoeft niets. Je moet niets. Je kunt niets. Je bent. Zelf heb ik dat 'oog van de storm zijn' een paar keer ervaren toen ik flink ziek was - ik heb een erfelijke longaandoening die wel eens oplaait. Niet boeiend verder maar ik geloof dat ik inmiddels redelijk 'comfortable met discomfort' kan zijn. En daarom deel ik dit met je. Het proces verloopt altijd hetzelfde: ik voel me vermoeider, heb minder lucht, neem meer rust, krijg extra medicijnen, doe van alles om het niet erger te laten worden. Soms slaat een kuur aan en kan ik thuis blijven en weer opbouwen. Soms beland ik een paar dagen in het ziekenhuis. En daar valt alles stil. Kan ik niets meer doen. Alleen nog zijn. Hoe graag ik ook zou willen: ik heb het niet meer in de hand. Vertrouwen op dat het ook wel weer goedkomt, that's all I can do. Tips Als jij merkt dat je onrustig wordt van de herfst, coronaspanning etc., kun je ook zo'n rustpunt ervaren - nee, je hoeft daarvoor niet naar het ziekenhuis of een ziekte te hebben :)
0 Comments
Ken je dat? Dat je soms maar blijft twijfelen over iets? Steeds maar blijft malen?
Je wilt wel maar, ... Het lijkt op papier een geweldige baan, maar ... Ze zeggen dat deze training het beste voor je is, maar ... Als ratio botst met intuïtie Vinden HSP en HSK dat niet zo fijn. Het "klopt" namelijk niet. We hopen dat dat verandert of denken dat we misschien iets over het hoofd zien wat anderen wel hebben opgemerkt.. (really?) Dus blijven we doorgaan met overwegen en heroverwegen. Nog maar weer wat vergelijkingssites of reviews lezen. Nog maar weer naar een andere opleiding kijken, etc. Ook hoogsensitieve kinderen doen dit, het eindeloos wikken en wegen. Steeds met dezelfde vragen bij je terugkomen. Van gedachten veranderen. Een teken dat hart en verstand niet op 1 lijn zitten. Wat kun je dan doen? Je lichaam is je kompas. Simpel eigenlijk. Maar zo waardevol. Je hebt je lichaam namelijk altijd bij je. Wringt er iets, krijg je het benauwd als je ergens aan denkt, voelt je hoofd als een buizende bijenkorf of ben je opeens misselijk...luister dan! Fysieke reacties op gebeurtenissen, mensen of situaties spreken boekdelen. Bij 'vlinders in onze buik' als we verliefd zijn, vinden we dat normaal en genieten we ervan. Waarschuwende signalen negeren we echter; "zeker iets verkeerd gegeten" of we zeggen tegen een kind "vanavond maar eens op tijd naar bed".. Natuurlijk kun je doodmoe zijn of hoofdpijn krijgen als je slecht geslapen hebt. Als zo'n gevoel echter plotseling op komt zetten, is het de moeite waard om even een time-out te nemen. Wat is er aan de hand? Hoe help je hoogsensitieve kinderen hier nou mee? Leer ze om in te tunen op hun lichaam. Niet alleen als er iets aan de hand is, maar sowieso, altijd. Zijn ze blij: waar voelen ze dat in hun lichaam? Opgelucht? Teleurgesteld? Boos? Nerveus? Etc. Je lichaam heb je altijd bij je. Ook als je in je hoofd nog niet weet wat er aan de hand is, geeft je lichaam al een signaal. Je voelt of het 'goed' is of dat er iets niet klopt. En daar kun je dan naar handelen. Voelt dit als een 'Hell Yeah'? Ga ervoor! Niet? Dan is het niet ok voor je, en dan mag je dat ook uitspreken. Je voelt je benauwd, bijvoorbeeld, alsof er een olifant op je zit. Wat betekent dat? Wanneer voelde je dat eerder? Wat heb je toen gedaan om het te veranderen? Wat zou het nu kunnen betekenen, is het een soortgelijke situatie? Spelen Dit kan allemaal spelenderwijs. Je hoeft het niet zwaar te maken. En zoals ik zei: let op dat je dit ook doet bij vrolijke, blije, fijne emoties. Die voel je namelijk ook in je lichaam. Lichaamsbewustzijn helpt je niet alleen op de moeilijke momenten. Het helpt je altijd om in het hier en nu te zijn. Hoe meer kinderen zich bewust worden van wat voor hen de 'Hell Yeah!' is en wat dus de "No', hoe gemakkelijker het voor ze wordt om te navigeren, op school, thuis en met vrienden. |
IreneBen jij HSP? Volg me op Medium voor blogs (Engels) Archives
May 2022
Categories
All
|