Hoe houd jij je staande?

“Wat nou als ik zelf hoogsensitief ben,” wordt me wel gevraagd door professionals die ik train, “hoe kan ik het beste omgaan met alle prikkels op m’n werk?” 
 
Prikkels waar het bij die vraag om gaat, zijn meestal niet de sensorische maar de innerlijke: de nacht(en) voor of na een slecht nieuws gesprek niet kunnen slapen, fysiek last hebben van spanning die in een team hangt, of blijven twijfelen over besluiten.
 
Je ‘mind’ op stil zetten is moeilijker dan de volumeknop van de radio lager draaien of zorgen voor zonwering. Juist het zo bezig zijn met gesprekken, opmerkingen, sfeer - ook als je allang weer thuis bent - is wat bedoeld wordt met 'diepgaande verwerking' - het onderscheidende kenmerk van hoogsensitiviteit. Je wordt niet alleen emotioneel meer geraakt omdat je bijvoorbeeld de onmacht of wanhoop van cliënten of patiënten beter aanvoelt dan een niet-HSP; je bent ook langer bezig met het verwerken van alle informatie die je binnenkrijgt.

De drempel om bij collega's te delen wat je voelt, kan hoog zijn. Bij dit soort overprikkeling wordt immers vaak gezegd “je moet je niet alles zo aantrekken..”

Goedbedoeld advies maar een uitspraak waar de meeste HSP weinig mee kunnen.  

Er zijn wel een paar handvatten en reminders waar je iets aan kunt hebben. Hier deel ik er een paar. Heb je behoefte aan meer, neem dan gerust contact op met me. 

• Praktische tips: 
  Wees je bewust van je lichaam. 
  Voel je rug tegen de leuning van de stoel, je voeten stevig op de grond. Ga bewust na of je je spieren aanspant of juist niet. Probeer tijdens een (lastig) gesprek steeds met je aandacht terug te keren naar je lichaam te zijn: hoe voelt de stoel? Heb je je handen losjes op schoot of klem je krampachtig iets vast? Hoe is je ademhaling? Zit je met je rug recht of in elkaar gedoken?
  -> Hoe meer je je bewust bent van je lichaam, hoe minder ruimte er is voor andere prikkels.
  
  Water zuivert.
  Drink een glas water of houd je handen even onder de kraan en visualiseer dat het water je spanning afspoelt. 
  
  Zorg voor frisse lucht.
  Idealiter zou je even een blokje om kunnen lopen na een moeilijke vergadering of consult. Bewegen en frisse buitenlucht vermindert spanning in je lichaam. Lukt dat niet, misschien kan er dan een raampje of deur open?
  
  
• Voor de ‘mind’:
  Bedenk je dat ‘meeleven’ niet hetzelfde is als ‘meelijden’. 
  Je kunt niet alles voor iedereen 'beter maken'. Meeleven doe je door een open, toegankelijke houding, door te luisteren en/of hulp aan te bieden. Door mee te lijden, hoop je misschien de last van een ander te verlichten maar in feite maak je het alleen jezelf moeilijker. Het lijden van de ander wordt niet minder. 
  
  Vraag om toelichting.
  Merk je dat je moeite hebt met een boodschap/feedback, spreek die gevoelens dan uit naar de ander. Blijf er niet mee rondlopen want je overprikkelt jezelf door te blijven piekeren, en dat terwijl het misschien allemaal reuze meevalt en een boodschap helemaal niet zo is bedoeld. 
  
  Vraag jezelf af: is mijn gedachte DE waarheid? 
  Gedachten zijn nooit “the truth and nothing but the truth”. Volgens schattingen denken we zo’n 60.000 tot 80.000 gedachten per dag en de meesten zijn negatief of oordelend, maar dat verbaast je vast niet. Je kunt gedachten leren sturen, 'omdenken' is een mooi voorbeeld, de 4 vragen van Byron Katie kunnen je ook helpen (link naar Engels artikel).

​