SaHa Hoogsensitief
  • Hooggevoeligheid voor jeugdprofessionals
    • Blogs
    • Ervaringen
  • Over Irene
  • Voor HSP
  • Contact

Being comfortable with discomfort

10/4/2020

0 Comments

 
Picture
How comfortable can you be with discomfort? Die vraag kwam voorbij op een van de HSP fora die ik volg. Ik heb verschillende vertalingen voor deze vraag geprobeerd maar geen een lijkt het juiste gevoel te benaderen. Dus dan laat ik het maar in het Engels ;) 

De reden dat de vraag me raakte, is dat ik de laatste weken bij mezelf onrust en ongemak opmerk en dit ook hoor van andere HSP. Hoe comfortabel kun je je voelen bij die gevoelens van ongemak?

De verandering van seizoenen heeft impact, zoals altijd. We moeten wennen aan regenachtige dagen waarop het later licht en vroeger donker is, en bij de een gaat dat wat sneller dan bij de ander.


Maar er is meer. De Corona-besmettingscijfers lopen op, iets dat voor velen  reden is voor onrust. Maatregelen worden aangescherpt, je kan de tv niet aanzetten of je ziet talkshowgasten die -vaak niet gehinderd door enige medische of virologische kennis- hun mening ventileren. Er wordt gesproken over uitstellen van reguliere zorg, de economische impact wordt steeds groter en elke maatregel wordt bediscussieerd tot op de kleinste details..

Onrust dus. En daar hebben HSP en HSK last van. Want ook hooggevoelige kinderen voelen dit. Onrust uit zich bij HSP vaak in ongemak. Het gevoel dat er iets niet klopt, een soort onderhuidse spanning die niet weggaat; dingen niet goed kunnen loslaten of accepteren; weinig vertrouwen ervaren; slecht slapen en veel piekeren. En dit werkt fysiek door, bijvoorbeeld in gespannen schouders, hoofdpijn, buikpijn, spierkrampen, en vermoeidheid. 

How comfortable can you be with discomfort? Wetende dat je niets aan de situatie kunt veranderen, hoe kun je je dan toch zo goed mogelijk voelen?

Het is herfst, het regent en is koud. Niets aan te doen. Er is een corona-virus. Helaas ook niets aan te doen. We weten niet hoe het gaat lopen. Of je straks nog gewoon terecht kan in een ziekenhuis. Of je je baan behoudt. Of je weer thuis onderwijs krijgt. Of je met kerst een familiediner kunt houden. 

​
Juist in dat niet weten en niets kunnen doen, zit rust. Net zo min als je van de herfst opeens lente kunt maken, kun je het virus wegtoveren. Maar in het oog van de storm is het stil. Alles om je heen kan chaos zijn. Als dat het gegeven is, dan ben jij het oog in die storm.
Jij bent. Punt. Je hoeft niets. Je moet niets. Je kunt niets. Je verandert niets. 
Je bent.
Picture

Zelf heb ik dat 'oog van de storm zijn' een paar keer ervaren toen ik flink ziek was - ik heb een erfelijke longaandoening die wel eens oplaait. Op zich niet boeiend maar ik geloof dat ik als HSP inmiddels toch wel redelijk 'comfortable met discomfort' kan zijn. En daarom deel ik dit met je. 

Het proces verloopt altijd op dezelfde manier: ik voel me niet goed, neem meer rust, krijg extra medicijnen, meld me ziek, en doe alles om het maar niet erger te laten worden. Soms kan ik thuis blijven maar soms beland ik in het ziekenhuis. 
En dan valt alles stil. Kan ik niets meer doen. Alleen nog zijn. 

Hoe idioot het ook klinkt, er komt een bepaalde rust over je heen. Je kunt alleen nog vertrouwen op artsen en verpleegkundigen, op je lichaam. En je overgeven. Hoe graag je ook zou willen: je hebt het niet in de hand.

En dit is vergelijkbaar. Je hoeft niet in het ziekenhuis te liggen om deze rust te ervaren :)


Als jij HSP bent en merkt dat je onrustig wordt, kun je ook dat rustpunt ervaren:
  • Door een paar keer per dag bewust contact te maken met je lichaam. Wat voel je? Hoe is je ademhaling? (Waar) Ben je gespannen? Kun je ontspannen?
  • Door je af te sluiten voor nieuws / media / talkshows, alles wat bij jou onrust teweeg brengt. Vraag je partner, familie, collega het je te vertellen als er echt iets is dat je moet weten.
  • Ga naar buiten, ook in de storm of regen! Doen! Maak contact met de natuur. Laat je hoofd leeg waaien, laat de wereld even de wereld.
  • Ervaar het seizoen: herfst is loslaten wat niet meer bij je past, wat je niet meer dient. Wat kun jij loslaten aan taken, wat kun je opruimen in je huis, welke contacten voeden je niet meer?
    ​
Voor hoogsensitieve kinderen gelden dezelfde tips als in het voorjaar toen we werden overvallen door Covid-19. Die tips vind je hier nog eens. En verder:
  • Ga dingen creëren samen. Juist in een tijd waarin alles lijkt af te brokkelen, de bladeren vallen en veel onzekerheid heerst: maak iets, bouw iets! Van knutselen met herfstbladeren en kastanjes tot maken van een zweefvliegtuig, van werken aan een grote puzzel tot maken van pompoensoep. 
  • Zorg voor een veilige, knusse plek waar het kind zich even rustig kan terugtrekken. Met een laken en een paar wasknijpers heb je zo een hut gebouwd, nietwaar :)
  • Zorg voor een fysieke uitlaatklep, dans, houd een kussengevecht, ga wandelen, trek een sprintje, laat ze zo veel mogelijk -indien veilig uiteraard- doorgaan met een sport of zwemles e.d.

Heb je opmerkingen of vragen naar aanleiding hiervan? Ik hoor graag van je!
0 Comments

Mindfulness

5/25/2020

0 Comments

 
Picture
Jaren geleden heb ik eens een cursus mindfulness gedaan. Vond het interessant en heb de focus op mijn ademhaling bijvoorbeeld ook zeker kunnen gebruiken op lastige momenten, tijdens een wortelkanaalbehandeling bijvoorbeeld :)

Maar erdoor geraakt werden, nee.. Ik zag het meer als een van de zeer vele meditatietechnieken en -tools die er zijn. Zo heb ik sinds mijn studie (dan praat je dus over ruim 20 jaar geleden, slik) nog heel veel geprobeerd, van raja yoga tot mantra meditatie tot de Headspace-app. En dan nog verschillende soorten yoga en qigong. 
Dat vele proberen kan iets zeggen over het feit dat ik als introverte HSP een paar extraverte trekjes heb en verveeld raak als ik iets lang doe of wel onder de knie heb, maar ik zie het meer als een zoektocht naar een manier om maar van die kwebbelende aap in m'n hoofd af te komen.

Ken je die aap? Zie onderstaand filmpje. 

​Anyway, terug naar mindfulness dus. Nu pas, in de coronacrisis van de afgelopen maanden, ervaar ik goed wat het voor me doet als ik 'dat wat is' kan accepteren.

​In het begin probeerde ik nog van alles om te ontsnappen aan gevoelens van verlies van structuur, angst voor het virus, overweldigd worden, controleverlies, onbehagen onbehagen over het gedrag van mensen die geen afstand houden, etc. 

En toen kwam mindfulness weer om de hoek. Een vriendin vertelde dat ze er veel baat bij heeft. Ik was alweer vergeten dat ik die cursus ooit gedaan had maar er gingen wat belletjes rinkelen. Toeval bestaat niet, toch..? Heb een oud boek erover gevonden en ben weer gaan zitten. Want je moet het vooral doen natuurlijk ;) 

Elke ochtend om 07:45 uur: adem in, adem uit. Zien wat er gebeurt. Wat je voelt. Wat je hoort. Wat je denkt. Welke gedachten je proberen af te leiden.
En dat allemaal niet proberen te veranderen. Geen oordeel vellen. Gewoon laten zijn. Adem in en adem weer uit.

Is het gemakkelijk? Neuh, niet echt. Het is blijkt best lastig om te concentreren. Om een stijve rug, slapende benen, gedachten, pijntjes en verbouwingsgeluiden zonder oordeel te laten 'zijn'.
Maar toch, we zijn een paar weken verder en ik betrapte me vanmorgen erop dat het best lukte. Dat ik rustiger word. Niet meer 80 x per minuut wordt afgeleid en mezelf weer terug leid naar de focus op ademhalen, maar misschien nog maar 10 x. Dat is winst :)

Volgens mij zijn HSP wel gebaat bij mindfulness. Zeker gezien de hoeveelheid extra prikkels die we opmerken, en waar we geneigd zijn op te reageren. Ook met het oog op onze diepgaande verwerking van alles wat we meemaken, voelen en opmerken en de vele meningen, twijfels en vragen die we hebben. 

Het vergt wat training. Ik ga je niet vertellen dat het effect meteen voelbaar is na een eerste keer. En misschien is dit niets voor jou maar doe je liever iets actiefs om rustiger te worden. Maar mocht je op zoek zijn naar een manier om om te gaan met de emotionele corona-rollercoaster, zou je eens kunnen kijken of dit helpt? Let me know!
0 Comments

En dan lazer je van het koord af..

5/16/2020

0 Comments

 
Picture
Nou daar was 'ie dus opeens: m'n 'demon' of de 'black dog', de 'dragon'.. Hoe noem je het zware gevoel dat je al een tijdje voelt aankomen maar dat je dan toch nog onverwachts kan overspoelen?

Waar ik me in het begin van de lockdown nog best staande hield door een ochtendritueel van 's ochtends in alle vroegte gaan wandelen, veel schrijfwerk en niet te veel nieuws kijken, greep het me vorig weekend opeens bij de strot.

Totale overprikkeling. Meltdown. En het idee dat corona een grote test is: blijf ik staan of niet? Ken je dat gevoel?

Geen ontsnappen aan..
Op een wandeling na kun je nergens heen, er valt niet te ontsnappen aan  buren die dit een perfecte week vinden om elke dag urenlang te boren en drillen, dag na dag.

Ook niet aan de keukenafvoer die we zelf niet meer ontstopt krijgen en waar we al wekenlang mee aanmodderen. Er moest een loodgieter bij komen. Voor mij met een erfelijke longaandoening best eng, voor het eerst in twee maanden iemand in huis en dan iemand die waarschijnlijk bij heel veel mensen thuiskomt. Wat als...? Stel dat...? 

Op het werk van mijn man zijn veel zieken. Eng. Nog spannender als die loodgieter. Maar wat ook aan me vreet, is dat het gegeven dat daar meer zieken zijn totaal niet matcht met de optimistische toon op de persconferentie laatst waarin werd aangekondigd dat maatregelen wel versoepeld kunnen worden.

Koorddansen
De spanning bouwde zich dus aardig op de afgelopen weken. Ik mis m'n familie, vrienden en het 'normale' leven. Voelde me als een koorddanseres, die uit alle macht probeerde in balans te blijven..

Zaterdagmiddag opnieuw herrie van verbouwende buren en toen lazerde ik dus keihard van dat hele dunne koord af. Dan kan ik nog zo intuïtief zijn, ik kon echt even niet bij m'n innerlijke rust ;)

Insta
Sociale media zijn vaak voor 'happy-happy-joy-joy' posts natuurlijk, maar ik heb alles eruit gegooid in een Instapost. Omdat ik het kwijt wilde maar ook omdat ik vast niet de enige ben die er wel eens doorheen zit.

Het is gewoon shit, je familie en vrienden niet of nauwelijks zien, afstand houden, elke dag een update van zieken en overleden mensen, niet meer zonder nadenken met de tram, niet meer argeloos een supermarkt in lopen, thuiswerken e.d..

HSP
Als HSP zijn we gevoeliger voor geluid (grrr....) maar voelen we ook onrust of frustraties van anderen sterk, worden we vaak meer dan niet-HSP geraakt door afwijken van dagelijkse structuur en slecht nieuws.

En dat mag. Terug naar mijn eigen week: hoe meer ik mezelf streng toesprak: "kom op, een verbouwing duurt niet eeuwig", of "stel je niet aan, wat is de kans dat een loodgieter het virus bij zich draagt?", hoe slechter ik me voelde.

Door streng tegen jezelf te zijn en te vinden dat je je niet mag aanstellen, val je jezelf dubbel aan. Je voelt je naar, bent bang of boos en gaat jezelf dan ook nog straffen daarvoor. 

Hoe voelde ik me dan beter?
Wat deed ik verder die zaterdagmiddag? Ben op het balkon gaan zitten want daar had ik minder last van het geboor en gedreun. Oortjes in met mijn favoriete muziek, lavendelplantjes naast me in volle bloei. Geurden heerlijk en waren een pretpark voor bijen. Daarnaar kijken. Een boekje, kop thee en een reep chocolade erbij. En verder gewoon maar een paar keer diep in en uit ademhalen. 

Geen urenlange wandeling (had ik 's ochtends al gedaan), geen quick-fix, niets bijzonders. Maar het hielp. In het moment zijn. Accepteren dat het nu eenmaal is zoals het is. Dat ik zoveel voorzorgsmaatregelen kan nemen als ik wil, maar het risico niet 100% kan uitsluiten. Erop vertrouwen dat de badkamer van de buren heus wel een keer af zou zijn. En ondertussen maar een beetje lief zijn voor mezelf dus.  

Het bijzondere was dat ik n.a.v. Insta lieve appjes en telefoontjes kreeg van mensen die het herkenden, me een hart onder de riem wilden steken. Verbinding dus, zelfs in tijden van lockdown 🌷
0 Comments

HSP, Hoe doe je dat nu thuis? | Corona

4/13/2020

0 Comments

 
Picture
Hoe gaat het met je? We zijn nu een aantal weken in een "intelligente lockdown" en hoe houd je jezelf? 

Kun je de verschillende petten die je op hebt nog goed ophouden nu je je vooral op 1 locatie bevindt?
Want dat is het, nietwaar? Het is niet alleen het feit dat we niet zomaar even naar een verjaardag kunnen of dat boodschappen doen nu een 'heisa' is. Het is zelfs niet eens alleen het nieuws over nieuwe IC-opnames en overleden mensen elke dag. Het is het gegeven dat alle verschillende 'rollen' die je normaalgesproken scheidt over verschillende tijdstippen en verschillende locaties (kantoor, thuis, het schoolplein, het voetbalveld, je sportclub), nu samenkomen op één locatie. En continu.

Je bent -24/7- vrouw, moeder, dochter, vriendin, werknemer, collega,  plaatsvervangend leerkracht en sportmaatje vanuit één plek. En je wilt liefst natuurlijk nog een beetje tijd om "je zelf" te zijn. Ik ga voor het gemak uit van vrouwen maar hetzelfde geldt voor mannen.

Hoe doen we dat als HSP?
Deze periode gaat nog even duren, zeker tot en met de meivakantie waarschijnlijk. En hoe komen we die tijd goed door, zonder dat je elkaar van frustratie de hersens inslaat of jezelf compleet voorbij loopt?

HSP passen zich ogenschijnlijk gemakkelijk aan omstandigheden. Ogenschijnlijk, want we ervaren dezelfde hobbels als anderen maar uitten het meestal niet zo. Willen gezinsleden of collega's, die het ook moeilijk hebben nu, niet lastig vallen met onze angst, overprikkeling, of behoefte aan 'me-time'. Toch is het juist nu belangrijk om uit te spreken hoe het met je gaat en wat je nodig hebt.

Iedereen heeft andere 'coping mechanismes', ook in dit soort omstandigheden. De een zoekt constant gezelschap, de ander is liefst alleen, de een gaat klussen, de ander kijkt de hele dag Netflix. We moeten allemaal leren omgaan met "het onbekende".
De ene manier van coping is niet minder of meer waard dan de andere. Dus geef aan wat je ervaart en waar je behoefte aan hebt: "ik wil vanmiddag graag ongestoord een half uurtje muziek luisteren, wandeling maken, .... Daarna kijk ik mee met je huiswerk, ben ik er voor je, ...." 

Is ruimte innemen iets waar je altijd moeite mee hebt gehad? Zie dit dan als de perfecte gelegenheid om te oefenen :) 

0 Comments

    Irene

    schrijft over hooggevoeligheid; gedachten, tips, links naar interviews en nieuws.

    Werk je als jeugdprofessional?
    Lees hier een selectie van de blogs over hoogsensitieve kinderen.

    Archief

    October 2020
    September 2020
    August 2020
    May 2020
    April 2020
    March 2020
    January 2020
    December 2019
    November 2019
    October 2019
    June 2019
    May 2019
    April 2019
    January 2019

    Tags

    All
    Angst
    Balans
    Burn Out
    Coping
    Corona
    Eigenwaarde
    Empathie
    Gedachten
    HSP
    Intuïtie
    Intuïtie
    Lichaam
    Mindfulness
    Onderprikkeling
    Overprikkeling
    Perfectionisme
    Piekeren
    Prestatiedruk
    Qigong
    Rescue Kit
    Self Care
    Sociale Media
    Structuur
    Tips
    Verbinding
    Wetenschappelijk Onderzoek
    Zelfvertrouwen

    RSS Feed

©SaHa Hoogsensitief 2020
Disclaimer
Privacy
Algemene Voorwaarden
  • Hooggevoeligheid voor jeugdprofessionals
    • Blogs
    • Ervaringen
  • Over Irene
  • Voor HSP
  • Contact