Being comfortable with discomfort

How comfortable can you be with discomfort? Die vraag kwam voorbij op een van de HSP fora die ik volg. Ik heb verschillende vertalingen voor deze vraag geprobeerd maar geen een lijkt het juiste gevoel te benaderen. Dus dan laat ik het maar in het Engels ;) 

De reden dat de vraag me raakte, is dat ik de laatste weken bij mezelf onrust en ongemak opmerk en dit ook hoor van andere HSP. Hoe comfortabel kun je je voelen bij die gevoelens van ongemak?

De verandering van seizoenen heeft impact, zoals altijd. We moeten wennen aan regenachtige dagen waarop het later licht en vroeger donker is, en bij de een gaat dat wat sneller dan bij de ander.

Maar er is meer. De Corona-besmettingscijfers lopen op, iets dat voor velen  reden is voor onrust. Maatregelen worden aangescherpt, je kan de tv niet aanzetten of je ziet talkshowgasten die -vaak niet gehinderd door enige medische of virologische kennis- hun mening ventileren. Er wordt gesproken over uitstellen van reguliere zorg, de economische impact wordt steeds groter en elke maatregel wordt bediscussieerd tot op de kleinste details..

Onrust dus. En daar hebben HSP en HSK last van. Want ook hooggevoelige kinderen voelen dit. Onrust uit zich bij HSP vaak in ongemak. Het gevoel dat er iets niet klopt, een soort onderhuidse spanning die niet weggaat; dingen niet goed kunnen loslaten of accepteren; weinig vertrouwen ervaren; slecht slapen en veel piekeren. En dit werkt fysiek door, bijvoorbeeld in gespannen schouders, hoofdpijn, buikpijn, spierkrampen, en vermoeidheid. 

How comfortable can you be with discomfort? Wetende dat je niets aan de situatie kunt veranderen, hoe kun je je dan toch zo goed mogelijk voelen?

Het is herfst, het regent en is koud. Niets aan te doen. Er is een corona-virus. Helaas ook niets aan te doen. We weten niet hoe het gaat lopen. Of je straks nog gewoon terecht kan in een ziekenhuis. Of je je baan behoudt. Of je weer thuis onderwijs krijgt. Of je met kerst een familiediner kunt houden. 
​
Juist in dat niet weten en niets kunnen doen, zit rust. Net zo min als je van de herfst opeens lente kunt maken, kun je het virus wegtoveren. Maar in het oog van de storm is het stil. Alles om je heen kan chaos zijn. Als dat het gegeven is, dan ben jij het oog in die storm.
Jij bent. Punt. Je hoeft niets. Je moet niets. Je kunt niets. Je verandert niets. Je bent.

Zelf heb ik dat 'oog van de storm zijn' een paar keer ervaren toen ik flink ziek was - ik heb een erfelijke longaandoening die wel eens oplaait. Op zich niet boeiend maar ik geloof dat ik als HSP inmiddels toch wel redelijk 'comfortable met discomfort' kan zijn. En daarom deel ik dit met je. 

Het proces verloopt altijd op dezelfde manier: ik voel me niet goed, neem meer rust, krijg extra medicijnen, meld me ziek, en doe alles om het maar niet erger te laten worden. Soms kan ik thuis blijven maar soms beland ik in het ziekenhuis. En dan valt alles stil. Kan ik niets meer doen. Alleen nog zijn. 

Hoe idioot het ook klinkt, er komt een bepaalde rust over je heen. Je kunt alleen nog vertrouwen op artsen en verpleegkundigen, op je lichaam. En je overgeven. Hoe graag je ook zou willen: je hebt het niet in de hand.

En dit is vergelijkbaar. Je hoeft niet in het ziekenhuis te liggen om deze rust te ervaren :)

Als jij HSP bent en merkt dat je onrustig wordt, kun je ook dat rustpunt ervaren:

• Door een paar keer per dag bewust contact te maken met je lichaam. Wat voel je? Hoe is je ademhaling? (Waar) Ben je gespannen? Kun je ontspannen?
• Door je af te sluiten voor nieuws / media / talkshows, alles wat bij jou onrust teweeg brengt. Vraag je partner, familie, collega het je te vertellen als er echt iets is dat je moet weten.
• Ga naar buiten, ook in de storm of regen! Doen! Maak contact met de natuur. Laat je hoofd leeg waaien, laat de wereld even de wereld.
• Ervaar het seizoen: herfst is loslaten wat niet meer bij je past, wat je niet meer dient. Wat kun jij loslaten aan taken, wat kun je opruimen in je huis, welke contacten voeden je niet meer?
  ​

Voor hoogsensitieve kinderen gelden dezelfde tips als in het voorjaar toen we werden overvallen door Covid-19. Die tips vind je hier nog eens. En verder:

• Ga dingen creëren samen. Juist in een tijd waarin alles lijkt af te brokkelen, de bladeren vallen en veel onzekerheid heerst: maak iets, bouw iets! Van knutselen met herfstbladeren en kastanjes tot maken van een zweefvliegtuig, van werken aan een grote puzzel tot maken van pompoensoep. 
• Zorg voor een veilige, knusse plek waar het kind zich even rustig kan terugtrekken. Met een laken en een paar wasknijpers heb je zo een hut gebouwd, nietwaar :)
• Zorg voor een fysieke uitlaatklep, dans, houd een kussengevecht, ga wandelen, trek een sprintje, laat ze zo veel mogelijk -indien veilig uiteraard- doorgaan met een sport of zwemles e.d.

Heb je opmerkingen of vragen naar aanleiding hiervan? Ik hoor graag van je!