Onlangs heb ik een waanzinnig interessante themaworkshop over Trauma's gevolgd. Het ging onder meer over ons zenuwstelsel en over hoe trauma's sporen nalaten in je lichaam, zelfs als je je daar helemaal niet van bewust bent.
Een ogenschijnlijk willekeurige trigger kan je lichaam weer doen herbeleven wat je eerder hebt meegemaakt. Of het nu gaat om een trauma met grote T of een trauma met kleine t. Als gevolg van zo'n fysieke herbeleving kun je reageren op een manier die overtrokken of overdreven emotioneel lijkt. Je staat weer in fight-flight-freeze stand en daar is de situatie helemaal niet naar, bijvoorbeeld. Hooggevoelige kinderen/personen ervaren meer prikkels en de verwerking van die prikkels is diepgaand. Maakt dat ook dat hun zenuwstelsel eerder iets als traumatisch ervaart? Staat hun lichaam sneller in fight-flight-freeze stand? Daarover volgt meer, ik wil een en ander beter begrijpen voor ik er verder over blog. Ik stort me dus nu eerst op meer literatuur hierover :) Wil wel alvast een interview met je delen dat ik onlangs nogmaals las in Augeo Magazine, heel boeiend! Bessel van der Kolk is psychiater en doet al meer dan veertig jaar onderzoek naar trauma’s. Hij wordt beschouwd als een van de belangrijkste experts op dat gebied. Het is al een ouder interview (2018), maar wie weet toch interessant / relevant voor je. Hier lees je het interview in Augeo Magazine.
0 Comments
Hoe ga je de kerst in?
Het is lastig, vind ik, om een algemene blog te schrijven over 2020. Meestal doe ik dat wel, een terugblik in de laatste nieuwsbrief van het jaar. Hoogtepunten, nieuwe ontwikkelingen, een vooruitblik. Je kent het wel. Maar na dit jaar, waarin schrijnende gebeurtenissen hebben plaatsgevonden, mensen geliefden zijn kwijt geraakt aan een virus dat de hele wereld op z'n kop zette, jongeren vereenzamen en zorgmedewerkers onmogelijke diensten hebben gedraaid en nog steeds draaien omdat er zo veel mensen zo heel erg ziek zijn..wat schrijf ik dan? We wensen elkaar vaak fijne dagen en een gelukkig nieuwjaar. Ik wil niet zeggen 'gedachteloos' maar het is wel met een soort vanzelfsprekendheid vaak. Nu hebben we gemerkt dat alles wat vanzelfsprekend leek, niet zo vanzelfsprekend is. Even een terrasje pakken, naar een concert of voetbalwedstrijd gaan, reizen, naar je opa of oma op bezoek, etc. We kunnen ons richten op dat wat we nu niet mogen/kunnen. Maar ook op dat wat we wel hebben. Op dat wat in 2020 misschien wel juist verrassend goed uitpakte (thuis werken misschien, of een nieuwe hobby oppakken). We kunnen ons richten op dankbaarheid. Dankbaarheid voor de mensen om ons heen. Voor het feit dat we in een tijdperk leven waarin we kunnen beeldbellen, telefoneren. Voor het feit dat we in een land leven waar supermarkten aan huis bezorgen. Voor een goede gezondheidszorg... 'Daar kan ik niks mee' denk je misschien, als je een naaste bent verloren of zelf erg ziek bent geweest. Als je je baan bent kwijt geraakt. En daar kan ik niets op zeggen. Ik kan alleen hopen, dat wat je dit jaar ook hebt meegemaakt, dat er een lichtpuntje voor je komt aan de horizon. Dat je erop vertrouwt dat alles in beweging is. Niets is constant. Ook deze periode gaat ooit weer voorbij. Ik wens je fijne kerstdagen, ondanks alle maatregelen. En een gelukkig maar bovenal gezond 2021! Waarom reageren (hoogsensitieve) kinderen die overprikkeld zijn soms nergens meer op en sluiten ze zich totaal af van jou, de ouders, of de omgeving (klaslokaal)? Voor we naar een heel goed filmpje gaan hierover, eerst even een korte uitleg. De zogenaamde 'stille' introverte hoogsensitieve kinderen verwerken prikkels naar binnen. Dus, zijn ze overweldigd dan merk jij waarschijnlijk in eerste instantie vaak niets. Pas als ze gaan klagen over fysieke klachten, huilen, of zich terugtrekken en nergens meer op reageren, valt het op. We hebben dan de neiging om vragen te stellen, uitleg te willen. "Wat is er aan de hand?", "waarom ben je zo misselijk?", "waarom doe je niet gezellig mee?". Afhankelijk van de mate van overprikkeling en de oorzaak, kan een kind nog uitleggen wat het ervaart. Maar soms klapt een kind gewoon volledig dicht en komt er geen woord meer uit. Niet omdat het niet wil praten. Maar omdat het letterlijk even niet meer lukt. Hoe zit dat? Onze hersenen bestaan uit drie delen kun je zeggen: de hersenstam (ook wel reptielenbrein genoemd), het subcorticaal (zoogdierenbrein genoemd) en de cortex (dat wat ons mens maakt). Het reptielenbrein is verantwoordelijk voor overleven - het behoud van alle vitale lichaamsfuncties, denk aan aansturen van je hartslag, ademhaling etc. Het zoogdierenbrein is verantwoordelijk voor geheugen en emoties. Het is het deel van de hersenen waarmee we eigenlijk steeds op zoek gaan naar 'beloning': we willen ons goed voelen. Het mensenbrein (de cortex) ligt als het ware over deze twee andere delen heen en dit is het deel dat zorgt dat wij onze hogere mentale functies kunnen uitoefenen: onze spraak, rekenvaardigheden, etc. Als we zwaar overprikkeld zijn, of als er een heftig trauma optreedt, is het eerste deel dat 'uitvalt' ons mensenbrein, de cortex. Dat deel waarmee dus informatie wordt verwerkt en het deel waarmee we iets kunnen uitleggen aan een ander. Is een hoogsensitief kind overprikkeld, dan lukt het soms gewoon letterlijk niet meer om informatie (dat wat jij vraagt of zegt) te verwerken en een antwoord te genereren (te praten). Wat kun je dan doen om het kind te bereiken? Ga inspelen op de de twee andere hersendelen. Zorg voor veiligheid, ontspanning en warmte (ik bedoel: troost, knusheid, ook, maar niet alleen, een aangename temperatuur).
Als je het kind goed kent en hij/zij laat het toe, kan een schouder om tegen aan te kruipen helpen. Maar let op, bij zeer ernstige overprikkeling kan een arm om de schouders juist nog meer prikkels geven, je komt immers in hun energiecirkel. Kortom, zorg voor emotionele veiligheid en ontspanning, en zorg voor ontladen en ontstressen van vitale lichaamsfuncties. En dan nu het filmpje, zoals beloofd. Het gaat over hoe je aan kinderen uitlegt wat er gebeurt als ze te maken hebben met verlies of trauma, maar is ook heel leerzaam voor/over hooggevoelige kinderen die (langdurig) zeer overprikkeld zijn. Chaos, wanorde, geen overzicht, veranderingen, onzekerheid... Geen dingen waar de gemiddelde HSP of HSK erg blij van wordt. We houden van structuur, houvast, weten wat we moeten doen en wat we kunnen verwachten.
En dat kan nu niet. Het leven is nooit voorspelbaar natuurlijk, maar we zijn ons er nu meer dan ooit van bewust dat elke dag anders kan lopen dan je gepland had. Dus kun je waarschijnlijk aan een hoogsensitief kind merken dat het gespannen is, overprikkeld. En als je HSP bent, aan jezelf misschien ook. Waar ben je aan toe? Wat wordt er op de volgende persconferentie verteld? Kunnen scholieren naar school blijven gaan? Hoe gaan de kerstdagen eruit zien? We hebben dit voorjaar wel kunnen 'oefenen' met flexibiliteit op het gebied van thuis werken en thuis onderwijs krijgen natuurlijk. We weten al hoe het is om afstand te houden, familie en vrienden minder 'live' te zien. En misschien merk je ook dat je zelfs aan onzekerheid en constante veranderingen wel kunt wennen. Eén simpele tip: creëer je eigen rituelen! We gaan de herfst en winter tegemoet, dat is toch een verschil met het voorjaar toen we richting langere dagen en heerlijk warm weer gingen. Maar juist deze periode leent zich uitstekend voor het opbouwen van een dagelijks ritueel. Iets waarbij jij, of een hooggevoelig kind zich prettig voelt. Iets dat je elke dag kunt doen op dezelfde tijd. Met de kids: drink bijvoorbeeld elke avond voor het naar bed gaan samen een kopje warme chocolademelk, doe elke ochtend een dansje op hun favoriete liedje of kijk een puppy-filmpje op YouTube. Neem bewust de tijd om dat samen te doen, niet terwijl jij ondertussen de vaatwasser staat in te ruimen of de was opvouwt. Je zult zien hoeveel goed het doet en hoe het iets wordt waar ze naar uitkijken. HSP of niet, gun jezelf ook zo'n dagelijks moment. Structuur. Iets dat houvast biedt. Kijk voor jezelf wat werkt en kies iets dat los staat van je werk. Elke ochtend je agenda bijwerken telt niet ;) In a world full of chaos, create joy! Hooggevoelige kinderen zijn gevoeliger voor allerlei prikkels, ook voor angst. Daar kunnen ze behoorlijk van ondersteboven raken. Het corona-virus en de genomen maatregelen van de overheid voelen voor veel HSK (en HSP) als iets heel bedreigends. Het is ongrijpbaar, de maatschappij is ontwricht en er wordt constant over bericht op nieuwssites en sociale media.
Hoe zorg je dan dat hooggevoelige kinderen zo rustig mogelijk worden (en blijven)? - Wimpel vragen niet af. Leg rustig uit wat er aan de hand is (afh. van de leeftijd), doe niet net alsof het niets voorstelt. Kinderen, ook heel jonge, voelen de collectieve spanning en angst. Als ze vragen stellen en je wimpelt het af alsof het niets is, maak je hun onrust alleen maar groter. Blijf tijdens het vertellen bij feiten. Leg uit wat jullie allemaal doen om te voorkomen dat je besmet raakt en laat het daarbij. Als je zoon/dochter steeds nieuwe vragen heeft, spreek dan bijvoorbeeld een vragenuurtje af. "Tijdens het ontbijt mag je me alles vragen, maar verder gaan we vandaag ook gewoon spelen, wandelen en huiswerk maken". Zo laat je zien dat je er bent voor vragen maar dat het virus niet jouw hele dag bepaalt, dat straalt rust uit. - Volg de landelijke adviezen en hygiëneregels natuurlijk op maar check niet constant het laatste nieuws. Hygiënemaatregelen veranderen niet van uur tot uur dus wat dat betreft mis je niets belangrijks als je slechts 1 x per dag nieuws checkt. Spreek met jezelf (en je kinderen) dat je bijvoorbeeld 1 x per dag samen een nieuwssite checkt (bijvoorbeeld die van het jeugdjournaal). Het voordeel van een site boven kijken naar een nieuwsuitzending is dat jezelf kunt bepalen welke kop je aanklikt, bij een journaal weet je niet wat er gezegd gaat worden. - Probeer zelf zo rustig mogelijk te blijven; zoals gezegd, hoogsensitieve kinderen voelen je bezorgdheid en angst ook als je die niet uitspreekt. Rust creëren, doe je door bijvoorbeeld door de natuur in te gaan, samen te koken of iets te bakken, de zolder op te ruimen, maak een moodboard, kijk een vrolijke film of serie, ga onkruid wieden in de tuin, whatever works for you. Vaak het beste: ga iets doen, ga bewegen. Uit je hoofd, actief bezig zijn. - Hooggevoelige kinderen hebben behoefte aan 'me-time', een moment om even te ontspannen en ontladen. Dat kan wel eens een uitdaging worden als je met z'n allen op een kluitje thuis zit. Probeer toch een plek en moment te creëren waarop je hoogsensitieve zoon of dochter zich even kan terugtrekken. Maak bijvoorbeeld een tent op de slaapkamer of maak een knus plekje op zolder waar je kinderen apart kunnen gaan zitten. En trek jezelf daar natuurlijk ook lekker terug als je daar behoefte aan/gelegenheid voor hebt. - Handhaaf zoveel mogelijk structuur. We weten niet hoe lang het gaat duren voor het leven weer 'normaal' wordt. Hoogsensitieve kinderen hechten aan structuur, een bekende routine omdat dat veilig voelt. Dus probeer ondanks de chaos van thuis werken en niet naar school te gaan toch een ritme vast te houden van steeds op dezelfde tijd opstaan, schoolwerk, lunch, spelen, avondeten en naar bed. Heb je hier iets aan toe te voegen, schrijf het gerust in de comments. Met jouw tips help je anderen ook! Deze blog delen? Feel free! In de loop van een dag ervaren we veel prikkels. We krijgen energie van anderen als we plezier hebben, en we geven energie weg. Doordat we overvraagd of ondervraagd worden, door te piekeren, door drukte om ons heen of een volle agenda, door peer pressure, sociale media.. Iedereen heeft zo z'n eigen triggers en 'energieslurpers'.
Ook hoogsensitieve kinderen geven veel energie weg. Op school, bij vriendjes, tijdens zwemles, bij de BSO of thuis. Ze zijn er zich nog niet van bewust en/of kunnen het -afhankelijk van de leeftijd- meestal niet benoemen. Maar je kunt het als volwassene merken aan stuitergedrag of juist behoefte aan alleen zijn, veel meer piekeren, grotere onzekerheid of misschien vermoeidheid. Het helpt om op te schonen. Ik heb onlangs mijn site en blogs opgeschoond, de meest gelezen artikelen zijn blijven staan, anderen heb ik verwijderd. Een voorbeeld. Net zoals dat je eens in de zoveel tijd door je kledingkast gaat of de garage opruimt. Energie kun je ook opschonen. Ook met (jonge) kinderen. Klinkt dat 'zweverig'? Dat is het toch niet. Herken je niet dat iets dat je heel erg heeft beziggehouden pas echt uit je systeem is als je het hebt opgeschreven? Er zijn mensen die foto's verscheuren na verbroken relaties of oude brieven -nu e-mails vermoed ik :)- weggooien als een vriendschap voorbij is, etc. Tip! Door elke dag bewust af te sluiten (samen met een kind) wordt energie opgeschoond.
Het zijn maar een paar voorbeelden. Ga gewoon eens ontdekken wat bij het kind aansluit. Zelfs als dit allemaal wat ver van je bed lijkt, kun je het allicht eens proberen, zeker als kinderen slecht slapen. There's no harm in trying :) Met hooggevoeligheid word je geboren. Voor de goede orde: hooggevoeligheid is niet hetzelfde als prikkelgevoeligheid. Waar het bij hooggevoeligheid om gaat - het onderscheidende kenmerk - is de diepgaande verwerking van informatie.
Je kunt op latere leeftijd prikkelgevoeliger worden, bijvoorbeeld tijdelijk in een periode van veel spanningen en stress of als gevolg van een trauma. Maar dan spreken we niet van hooggevoeligheid. Zo'n 15% van de baby’s is hooggevoelig. Het herkennen is echter lastig op die leeftijd. Elke baby huilt, elke baby reageert (als alles goed is) op signalen van de omgeving en je kunt als ouders of professionals niet goed bepalen of de verwerking van prikkels meer tijd & energie kost. Naarmate een kind ouder wordt, kun je hoogsensitiviteit herkennen en gedrag beter verklaren. De eigenschap is er niet opeens, we gaan 'm herkennen. Hoogsensitiviteit is niet allesbepalend voor gedrag. Ook andere factoren als opvoeding, fitheid en omgeving spelen een rol. In de puberteit, als de hormonen door je lijf gieren, ben je niet alleen hoogsensitief maar ook gewoon een tiener, net als leeftijdsgenoten. Je ontwikkelt je karakter, je zelfbeeld, leert op eigen benen staan en hoe je je het beste kunt voorbereiden op toetsweken, je krijgt te maken met groepsdruk, sociale media, e.d. Net als bij baby’s kan het lijken alsof de hoogsensitiviteit bij tieners opeens in meer of mindere mate aanwezig is. De tiener die in skinny jeans en strakke truitjes met elastiek in de mouwen loopt, de ene na de andere sociale activiteit plant en naar dance festivals gaat, lijkt misschien niet hoogsensitief maar is het nog wel. De tiener die zich juist afsluit van zijn/haar omgeving omdat schooldagen en proefwerken veel energie kosten, is niet ‘erger hooggevoelig’ dan een paar jaar eerder maar wordt misschien overvraagd. Balans is het toverwoord. De drukke tiener heeft ook ‘oplaadtijd’ nodig, de ‘stille’ tiener kan juist baat hebben bij gezelschap in ontspanning, zoals sport. Niet elke hooggevoelige tiener heeft hetzelfde nodig en reageert hetzelfde. Daarom; kijk naar het individuele kind, andere karaktereigenschappen, de omgeving en de levensfase waarin hij/zij zich bevindt, niet naar het label hoogsensitiviteit. De hooggevoeligheid is een eigenschap die als ‘t ware mee beweegt met je leeftijd. Als kleuter loop je tegen andere dingen aan dan als tiener en als tiener weer tegen andere dingen dan als volwassene. In deze blog zet ik aan de hand van Q&A's drie relevante inzichten uit wetenschappelijk onderzoek naar hoogsensitiviteit op een rijtje, met daarbij een vertaling naar jouw dagelijks werk.
Question: is er een goede test om aan te tonen of iemand HSP is? Answer: ‘de’ test voor hoogsensitiviteit bestaat (nog) niet Hooggevoeligheid is geen (DSM-V)diagnose en er is helaas nog steeds niet één algemeen erkende test om vast te stellen of je HSP bent. Jarenlang werd de zelfrapportagelijst van Elaine Aron beschouwd als het middel om erachter te komen of iemand hoogsensitief is. Kritiek op de lijst van Aron:
Wat betekent dit voor jouw werk? Wil je weten of een kind hooggevoelig is of hierover met ouders in gesprek?
Question: kun je ook 'een beetje' hoogsensitief zijn? Answer: nee Een vraag die me tijdens trainingen regelmatig wordt gesteld: is hoogsensitiviteit een soort spectrum? Kun je meer of minder hooggevoelig zijn, of hooggevoeliger worden naarmate je ouder wordt bijvoorbeeld? We weten dat hooggevoeligheid een aangeboren eigenschap is (onderzoek van Chen et al. & Licht et al. 2011, geen link beschikbaar). Het is niet iets dat je in de loop van je leven ‘opdoet’. Rest de vraag of het een eigenschap die je in meer of mindere mate kunt hebben. In 2012 hebben Franziska Borries & Fritz Ostendorf onderzocht of je sensory processing sensitivity moet beschouwen als een dimensionale eigenschap of een categorische. Met andere woorden: kun je ook ‘een beetje hoogsensitief’ zijn? De resultaten lieten duidelijk zien dat het gaat om een categorische eigenschap. Je bent het of je bent het niet. In 2017 hebben Michael Pluess et al. eveneens onderzoek gedaan en hij maakte op basis van de resultaten grofweg een driedeling: een minderheid van de mensen is helemaal niet sensitief - de grote meerderheid is ‘normaal sensitief’ - en tot slot is een minderheid hoogsensitief. Ook uit dit onderzoek bleek niet dat mensen hooggevoeliger kunnen worden of ‘een beetje’ hoogsensitief kunnen zijn. Wat betekent dit voor jouw werk? Deze vraag of HS een spectrum is, raakt zijdelings aan het misverstand dat HS alleen gaat over prikkelgevoeligheid. Merk je dat in gesprekken met collega’s of ouders hierop de nadruk wordt gelegd, dan is het de moeite waard om te onderzoeken of het betreffende kind echt hoogsensitief is of alleen (tijdelijk) prikkelgevoeliger.
Question: zien HSP echt sneller in het maken van een test? Answer: ja, maar.. Jadzia Jagiellowicz onderzocht in 2011 als eerste of er een verband is tussen hoogsensitiviteit en scores bij een visuele opdracht. Ze liet proefpersonen sets van dezelfde plaatjes zien en vroeg: is er een verschil? En zoja, wat is het verschil? Sommige sets verschilden duidelijk, bij sommigen was het verschil heel subtiel, bij andere sets was er geen verschil tussen de plaatjes. Terwijl de deelnemers aan het onderzoek de plaatjes bekeken, werden hersenscans gemaakt. HSP zagen sneller of er een verschil was en zoja, wat dan het verschil was en er was meetbaar meer activiteit in de hersendelen die verantwoordelijk zijn voor het verwerken van complexe visuele prikkels, dan bij andere proefpersonen. Ook uit ander onderzoek (Friederike Gerstenberg, 2012) blijkt dat HSP taken sneller kunnen verrichten. Maar... Na afloop rapporteerden de HSP wel meer vermoeidheid en overprikkeling in vergelijking met de controlegroep. Ze hadden meer 'hersteltijd' nodig. Wat betekent dit voor jouw werk? Werk je in het onderwijs, of geef je kinderen anderszins tests of taken, houd er dan rekening mee dat het hooggevoelige kinderen door de extra hersenactiviteit die optreedt bij het maken van een opdracht, letterlijk meer energie kost om opdrachten uit te voeren. Na het maken van een test of uitvoeren van een taak hebben ze meer tijd nodig om te ontladen; ofwel door rust op te zoeken (introverte HSK), ofwel door juist even (fysiek) actief te zijn (extraverte HSK). Faalangst is een complexer fenomeen dan alleen angst om niet goed te scoren voor een toets. Het wordt vaak gekoppeld aan schoolprestaties maar zit eigenlijk dieper. Het gaat om de angst niet te voldoen, tekort te schieten. In allerlei situaties, intellectueel maar ook sociaal bijvoorbeeld. In deze blog alle aspecten aanstippen gaat te ver, maar houd in gedachten dat het meer betreft dan alleen schoolprestaties.
Faalangst is vooral herkenbaar op het moment van examens of toetsen. Vaak gaan die periodes gepaard met grote druk, omdat er op school wekenlang naar toe wordt gewerkt of zelfs aandacht aan wordt besteed in het nieuws, zoals bij de CITO of eindexamens. Door die druk kan het voor een (hooggevoelig) kind voelen alsof zijn/haar complete eigenwaarde afhangt van de score die wordt behaald. Los van het eigen streven naar perfectie, speelt dat hoogsensitieve kinderen meer dan andere kinderen aanvoelen welke verwachtingen anderen (ouders, leerkrachten) van hen hebben. Ze voelen ook de teleurstelling van anderen als ze niet voldoen aan verwachtingen. Dat zorgt voor spanning, niet alleen achteraf als ze misschien inderdaad een lager cijfer hebben gehaald, maar ook voorafgaand aan het examen of werkstuk. Passieve faalangst Je ziet dat sommige kinderen uit angst niet eens willen beginnen aan een taak of opdracht; ze zijn er niet van overtuigd dat ze een goed (genoeg) cijfer kunnen halen, dus laten ze het liever bij voorbaat al zitten. Dan ervaren ze in elk geval niet het gevoel van teleurstelling bij een laag cijfer. Actieve faalangst Andere kinderen kunnen nauwelijks stoppen met leren en oefenen, willen alles juist tot in de puntjes hebben voorbereid, en blijven lesstof herhalen en herhalen. Ook bij hen speelt faalangst: met een ‘gewone’ voorbereiding redden ze het niet bij een test, denken ze. Signalen
Tips!
In mijn trainingen kom ik het nogal eens tegen: professionals die van ouders (of jongeren zelf) horen dat hun kind iets niet kan (mee)doen omdat ze “HSP hebben”. De vraag aan mij is dan of het klopt dat een hoogsensitief kind inderdaad beter kan worden ontzien.
Standaard begint mijn antwoord met 'Nee' Dat je hooggevoelig bent – HSP staat overigens voor HoogSensitief Persoon en is niet iets dat je hebt, zoals een aandoening of ziekte, maar dat terzijde – betekent niet per definitie dat je dan maar beter niet kunt meedoen met de gymles, niet naar een verjaardagsfeest kunt gaan, niet op een teamsport kunt of geen normaal onderwijs kan volgen. Echt niet. Hooggevoeligheid is geen aandoening, geen stoornis! Het is niet iets dat je belemmert in het leven of iets waardoor je moet worden ontzien. Waar gaat het wel om? Hooggevoelige kinderen/jongeren reageren sterker op prikkels, zie onder meer dit artikel van Bianca Acevedo, Elaine Aron e.a. In de huidige maatschappij waarin we (allemaal!) enorm veel prikkels op ons afkrijgen, 24/7 en overal waar we zijn, is het belangrijk om hoogsensitieve kinderen te leren omgaan met hun gevoeligheid. Niet lekker in je vel zitten komt niet door de hoogsensitiviteit maar door overprikkeling Hooggevoelig zijn, kan inderdaad betekenen dat je als kind liefst snel weer vertrekt van oma’s gezellige verjaardagsfeestje als je een hectische week hebt gehad op school en op de heenweg 1,5 uur in de file hebt gestaan terwijl mama zakelijk telefoongesprekken voerde via de bluetooth speaker. Het houdt echter niet in dat je per definitie nooit naar (oma’s) verjaardagen kunt gaan. Het kan betekenen dat je meer last hebt van chemische luchtjes en daardoor liever schoonmaakt met groene zeep in plaats van anti-kalkspray of dat je een raam openzet terwijl je poetst. Het betekent niet dat je maar nooit meer je badkamer moet schoonmaken. Overvolle klassen of een drukke naschoolse agenda zijn een behoorlijke uitdaging voor hooggevoelige kinderen. Ze zijn echter net zo min gebaat bij ‘pushen’ voor ze eraan toe zijn, als bij ‘afschermen’ voor alles wat eventueel een prikkel zou kunnen zijn. Is een klas druk en heeft een kind moeite om zich te concentreren op een proefwerk dan kan een koptelefoon natuurlijk even uitkomst bieden, maar zet niet preventief een headset op omdat het kind hooggevoelig is. Kijk per situatie wat het beste is. Niet afschermen Wat we creëren door hoogsensitieve kinderen van jongs af aan voor allerlei prikkels af te schermen – ook al is dat met de beste bedoelingen – is dat ze steeds minder prikkels kunnen hebben, zich gaan verschuilen achter anderen die het beter weten en steeds minder durven. Dat afschermen doen niet alleen zogenaamde 'curling ouders', ook professionals hebben soms het idee dat ze HSK helpen als ze bij voorbaat al prikkels verminderen, zonder dat sprake is van overprikkeling. Door prikkels preventief te gaan vermijden wordt de wereld steeds enger, grootser en vol potentieel uitputtende situaties of mensen. Maar de wereld is niet bar en boos, en “de ander” is er niet altijd om voor jou te bepalen wat je wel of niet moet doen. Hooggevoelige kinderen moeten zelf leren ontdekken wat hun triggers zijn en wat ze kunnen doen bij overprikkeling. En bij dat proces hoort dat je wel eens overprikkeld raakt. Leren omgaan met prikkels is als leren fietsen: door naar anderen te kijken, leer je het niet. Het is een kwestie van zelf proberen! Aan de slag met zijwieltjes, vallen en weer opstaan. Net zo lang totdat je het kunt. |
Ireneschrijft voor jeugdprofessionals, over hoogsensitiviteit en hoogsensitieve kinderen Archives
December 2020
Categories
All
|